Wim

Op onze eerste hele dag in Paramaribo hebben Sophie en ik het nog lekker rustig aan gedaan. We hebben nog wat extra boodschappen gedaan bij de andere lokale Chinese supermarkt en een klein beetje in de buurt rondgekeken. 200m achter ons appartement zit zelfs nog een Blokker en een KFC. Maar wij hebben gisteravond iets anders gegeten..

In de middag hebben we even aan het zwembad gezeten om uit te zoeken welke activiteiten we willen doen. Een aantal trips zijn echt te duur omdat je dan met een vliegtuigje ver de binnenlanden in gaat. Wij willen in ieder geval een dolfijnen tour, een zip line avontuur(beide één dag) en een tweedaagse tocht naar het Brownsberg natuurpark doen. Voor deze activiteiten zijn we niet zo lang onderweg. Die kunnen we dus in de weekenden tussen stage wel doen. Waarschijnlijk gaan we voor onze stage nog een tocht maken naar de Blanche Marie Watervallen.

Onze avond begon met een wandeling van zo’n twintig minuten in de richting van onze stageschool. Heel bijzonder om te zien hoe de scholen daar zijn gebouwd. Ze hebben allemaal een zandterrein met een anderhalf meter hoge muur er omheen. Het schoolgebouw is in een soort L-vorm gebouwd. De klassen hebben geen ramen maar wel een soort roosters. We konden het terrein nog niet op dus ik hoop binnenkort meer te kunnen vertellen.

Naast onze school zit een mooi barretje met een rieten dak. We besloten daar even een biertje te nemen voor we door zouden lopen. We spaken daar een Nederlandse man die op een schip werkt. Hij vertelde dat hij nu zes jaar in Suriname woont en ook graag nog wil blijven. We kregen nog een paar tips en een extra biertje van de man voor hij moest vertrekken. Hierna spraken we in dezelfde bar een andere Nederlandse man. Zijn naam was Wim (66), en hij werkt nu voor twee jaar in Suriname als ingenieur. Hij zei dat hij nog moest eten en zo naar het pannenkoekenhuis ging. Ik vroeg aan hem of hij nog een goede local wist waar we Surinaams konden eten. ‘’Ga met mij mee! Dan gaan we naar de Javaan. Ik trakteer!

En voor we het wisten zaten we bij de man in zijn truck en waren we onderweg naar de Javaan. Onderweg stelde hij ons nog even voor aan zijn Braziliaanse vriendin (mochten we niet tegen zijn vrouw in Nederland zeggen). Het restaurant waar we aankwamen was prachtig. We zaten in een mooie witte tuin onder een dak van bloemen en de heldere hemel. Mijn kennismaking met de Javaan was heel goed. Ik heb nog nooit zulke lekker garnalen en saoto soep gehad.

Voor 10 uur had Wim ons ook nog eens naar huis gebracht. We besloten de avond met onze voeten in het zwembad en een heerlijk koud Parbo biertje die we nog even hadden kunnen halen bij onze Chinese supermarkt.

Morgen proberen we te kijken of we een fiets en een simkaart kunnen krijgen.