Wel of geen stage?

We worden hier wel moe van het warme weer. De dagen zien er steeds meer hetzelfde uit. We doen een paar kleine dingen als boodschappen, eten koken en wassen maar verder is het bijna te warm om echt iets te ondernemen. Bovendien zijn wij afhankelijk van een taxi als we ergens heen willen.

Afgelopen zondag was weer zo'n dag. In de ochtend heb ik lekker wat voetbalwedstrijden gekeken, waaronder Twente. Verder hebben niks bijzonders gedaan. We zijn vroeg naar bed gegaan omdat Sophie en ik de volgende ochtend om half 7 een taxi zouden nemen naar de vreemdelingendienst voor een verlenging van ons visum.

En het was vroeg. Eerst nog even een lange broek en schoenen aantrekken omdat je er daar netjes uit moet zien (dat was even wennen). Omdat we zo vroeg waren was het nog best rustig op straat. De taxi was om 10 voor 7 al bij de aan de andere kant van Paramaribo. Aangekomen bij de vreemdelingendienst zaten er ook al twee andere mensen te wachten. Ons was vertelt dat de vreemdelingendienst om 7 uur openging. Het bleek half 8 te zijn. Inmiddels waren er meer mensen gearriveerd. Nadat wij om 10 over half 8 ons verzoek bij de balie in hadden gediend zaten er al zo'n 20 mensen in de wachtkamer. Een halfuur later was het de medewerkers eindelijk gelukt om één stempel in ons visum te zetten. Ik snap nu ook wel waarom wij daar om 7 uur moesten zijn. Als we nummer 21 en 22 waren geweest hadden we daar volgens mij tot 11 uur gezeten.

Inmiddels was het spits geworden in de hoofdstad. De taxirit duurde bijna twee keer zo lang als de heenweg. Terug bij het appartement kon ik snel mijn warme lange broek inruilen voor mijn zwembroek. Later in de ochtend heb ik met Lieke bijna 3 uur gelopen. We waren op zoek naar een paar goede winkels. Uiteindelijk is het gelukt om weer thuis te komen met een paar waterschoenen, een handdoek en drie extra onderbroeken. De rest van de dag hebben we moeten bijkomen van onze tocht.

Dinsdag was ook weer een rustige dag. Wel hebben we een supermarkt in de buurt ontdekt waar we meer goede producten kunnen halen als sla, komkommer en tomaat uit de koeling.

Ook kregen we deze dag te horen dat we maandag pas kunnen beginnen met stage. Wat reden daarvoor precies is weet ik niet. Onze school heeft de toiletten nog niet klaar voor gebruik. Maar dit was een landelijk besluit. De leerkrachten vonden dat ze te weinig voorbereidingstijd hadden. (Je weet toch een hele zomervakantie lang dat je 1 oktober moet beginnen??) De directeuren vonden dat scholen niet midden in de week, maar op een maandag moeten beginnen. Daar is natuurlijk wat voor te zeggen, maar wel bijzonder dat dit pas twee dagen voor de start wordt besloten.
Ik vind het erg jammer, had graag willen starten met stage. Maarja, we passen ons wel weer aan.

Woensdag wilden wij Lieke nog een deel Paramaribo laten zien. We gingen eerst naar Orange Tours om een tour te boeken voor de Busi Wagi (4x4 rijden door de savanne). Omdat we toch nog vrij zijn kunnen we dat nog mooi doen in deze week. Omdat wij de vorige keer alle informatie al hadden opgevraagd hadden we verwacht zo klaar te zijn met de boeking. Alleen bleek nu dat we wel een rijbewijs nodig hebben! We moeten namelijk een stuk over de openbare weg rijden. De vorige keer was ons verteld van niet. Sophie en ik hadden uitgezocht dat ons rijbewijs niet geldig was in Suriname. We zouden dan een internationaal rijbewijs aan moeten vragen. Dit blijkt dus ook niet zo te zijn. Gelukkig heeft Lieke wel haar rijbewijs meegenomen. Als we iemand met een rijbewijs kunnen vinden die met ons meewil dan hebben we per auto één chauffeur met een rijbewijs en kunnen we wel deze tour doen. Even afwachten dus!

Lieke zat in het vliegtuig naast twee hele aardige jongens die we later die dag toevallig tegenkwamen. Toevallig kent Sophie één van die jongens ook als een vriend van haar vriend. Donderdag gaan we nog een keer wat drinken met de jongens. We zijn nog door de Palmentuin gelopen, en kwamen via Fort Zeelandia weer bij de bar terecht waar we ook met Wendell hadden gezeten.

Op de weg terug maakten we nog even een pitstop bij het hutje. Daar kregen we nog een paar goede tips van een aardige mevrouw die ook in het onderwijs werkte. Zo moeten we boodschappen doen bij de Combé (de Aldi van Suriname). Voor we weggingen werd ik nog versierd door een oma. Tijd om te gaan dus!

In de avond hebben we een lekkere pasta gemaakt en samen een film gekeken. Hopelijk heb ik binnenkort iets meer te vertellen.

Mi o sie!