...Toch?

‘’Hier is die kruising.. toch?’’
‘’ja’’
‘’En dan is hier die stoplicht.. toch?’’
‘’oke’’
‘’En dan is hier die kruising….
… toch?’’
‘’eeh jaja’’

We deden het vandaag weer lekker hennig an. In de ochtend hebben we lekker gegeten, bij het zwembad gelegen, en gefacetimed met Carlijn, Niels en opa.

Wij verblijven in de wijngaardestraat, een zijstraat van de Wilhelminastraat. Als je die straat afloopt naar het zuiden kom je steeds vaker de leuke barretjes en andere toeristische bezigheden tegen. Om twee uur in de middag besloten wij die kant op de lopen, maar dan wel om te gaan pinnen, een simkaart te kopen, een fiets te huren of te kopen en eventueel een tour te gaan boeken. Eerst hebben we geïnformeerd bij een Nederlander waar we veilig konden pinnen. Toen we daar aankwamen zagen we ook een heel klein telefoonwinkeltje waar we een simkaart konden kopen. Ik heb een sim Lock vrije telefoon meegenomen waar deze kaart zeker in kon. Aan de andere kant van dit kleine gebouwtje zat de pinautomaat waar we allebei SRD uit hebben gehaald.

Toen we verder liepen kwamen we langs een andere touroperator waar ik snel even een paar foldertjes pakte uit een kamer waar een -in mijn ogen Surinaams uitziende- man net een tour aan het boeken was. Toen ik naar buiten liep met de folders kwam de man ook naar buiten en sprak ons aan. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we hier in Paramaribo deden. Hij vertelde over zichzelf dat hij maar voor een paar dagen in Suriname verblijft en net een tour had geboekt. Daarna ging hij op doorreis via Trinidad and Tobago naar Curaçao en misschien nog naar Costa Rica.

Sophie en ik hadden het plan om via de Palmentuin naar een fietsenverhuurbedrijfje te gaan. We waren erg gezellig aan het praten waarop we besloten de man te vragen of hij zit had om met ons mee te lopen. Toen we langs de Palmentuin liepen, op zoek naar de ingang, zagen we een I Love Su bord. We maakten er wat foto’s en besloten dat het eigenlijk ook wel tijd werd om ons voor te stellen. Wendell was de naam. We liepen nog een stukje verder en kwamen bij Fort Zeelandia, en plek die een groot deel van de geschiedenis van Suriname draagt. Het is gebouwd in 1613 en deed eerst dienst als handelshuis voor o.a. slaven. Op 8 december 1982 was Fort Zeelandia toneel van de meest tragische affaire. Het leger pleegde onder leiding van Desi Bouterse een staatsgreep en de belangrijkste tegenstanders zijn naar het fort vervoerd om daar vermoord te worden. Na een paar foto’s te hebben gemaakt zijn we verder gelopen tot we bij een terrasje kwamen en besloten zo’n heerlijke djogo te bestellen.

Toevallig hadden ze ook een tv aanstaan waar een aantal mensen Champions league voetbal aan het kijken was. Ik vroeg me af waarom die mensen een herhaling aan het kijken waren tot ik me realiseerde dat het in Nederland al 9 uur was.

We besloten na een uurtje richting de Palmentuin te lopen. Echt een prachtige plek om te zijn. Er waait een lekker briesje tussen de bomen door. Ik zou zeggen: kijk lekker naar de foto’s. Die zeggen genoeg.
Aan het einde van de tuin was de fietsenverhuur, maar omdat wij al aardig gewend raken aan het tempo hier kwamen we na sluitingstijd aan. We konden wel de prijzen bekijken. 400 SRD (bijna 100 euro) voor het huren van een normale fiets voor twee maanden vonden wij vrij veel. We zullen dus eens moeten kijken of een fiets kunnen kopen.

We liepen door om een eettentje te zoeken. We wilden vandaag eens echt Surinaams gaan eten! Maar het enige wat we zagen was café Amsterdam, Subway, Chinees en hamburgers. We liepen toevallig tegen het gebouw van Orange tours aan. Bij deze operator hadden we al wat activiteiten geselecteerd. Na een uur binnen te zijn geweest hadden we onze plannen uitgebreid en (met studentenkorting!) een tour voor vier dagen geboekt naar de Raleigh vallen. Morgen moeten we alleen nog even komen betalen in euro’s (is goedkoper). Wat ik mis in deze activiteit is wel het contact met de mensen die in de binnenlanden wonen. Ik hoop dit nog wel te kunnen meemaken. Verder werden wij gewezen op een activiteit die nog niet op de folder staat: Busi Wagi. Je scheurt bij deze activiteit in een grote fourwheeldrive truck door de savanne. Sophie was helemaal enthousiast dus ik ben bang dat ik mee moet.

Wendell had voor één nacht een hotel voor 76 euro geboekt. Op donderdag en vrijdag gaat hij de jungle in. Wij adviseerden hem om voor de vrijdag en zaterdagnacht een kamer bij ons appartement te boeken. Via te telefoon was dit zo geregeld. Voor 60 euro mag hij straks twee nachten blijven. Vrijdag gaan we samen wat koken en hopen wij zijn verhalen te horen over de tocht.

Hierna liepen we verder en kwamen we bij ’t Vat. Dit schijnt op de donderdag een erg leuke uitgaansplek te zijn voor studenten. Je bleek er ook te kunnen eten dus we gingen maar zitten. Gelukkig stond er wel een echt Surinaams gerecht op de kaart: Pom. Het leek volgens Sophie een beetje op een potje Olvarit. Het was een smaakvol geprakt geheel met kip bonen en nog meer. De eerste happen waren heerlijk maar daarna viel het een beetje tegen.

We besloten rustig aan de doen en lekker te blijven zitten onder het genot van een djogo. Ik vroeg aan onze ober of hij wist of we hier ook ergens goedkoop fietsen kunnen kopen. En toen begon het stukje vermaak…
De man wilde ons vertellen dat hij wel een plek wist en haalde zijn kladblok tevoorschijn om dit voor ons uit te tekenen. Hij tekende de kruising waar we vlakbij zaten. ‘’Dit is die kruising.. toch?’’ vervolgens draait hij ongeveer vier keer het blaadje rond om te bepalen hoe de kruising nou om moet. Leek ons vrij overbodig, maar we lieten de man zijn gang gaan. Na ongeveer 10 minuten was het hem gelukt om de kruising te tekenen met een stoplicht en verderop een zijstraat. Maar omdat de man zijn blaadje daar ophield besloot hij het blaadje te verscheuren en opnieuw te beginnen.
‘’Hier is die kruising.. toch? … toch?’’
‘’ Eeh ja ja’’
‘’ En die stoplicht’’
‘’ Oké’’
‘’ En dan ga je hier die straat tot de T-splitsing en dan zit hij daar op de hoek.. toch?’’
‘’ Oké, dankuwel!’’

‘’ Ja, maar beste kun je gewoon taxi vragen. Hij weet wel waar’’

Waaaaaaat??

Hier hebben we de hele avond nog om kunnen lachen.
We besloten een taxi te nemen en met twee minuten waren we weer bij ons appartement. We sloten af met een biertje bij het zwembad.
Voor het slapen heb ik nog even met Carlijn geappt die onderweg was naar stage. Een heel raar idee.

Eén ding was ik nog vergeten te vertellen. Op de eerste dag heb ik een pot Peter Pan honey roasted crunchy pindakaas gehaald. Super lekker! Er gaan zeker een paar potjes mee naar huis.